Abstract:
У артыкуле разглядаюцца віды «жахлівага» ў беларускай літаратуры першай трэці ХХ ст. У сімвалічных творах М. Гарэцкага жахлівае існуе як праява таямнічага, невядомага, незразумелага, таго, што нельга спасцігнуць ці растлумачыць пры дапамозе навукі, рацыянальна. Жахлівае – гэта частка свету, частка самога быцця. У тэкстах рэалістычных страшным з’яўляецца не толькі свет, асяроддзе чалавека, жахлівы ён сам, бо менавіта чалавек аказваецца здольны на жудасныя злачынствы. У творах з прыкметамі экзістэнцыялізму жудасным становіцца выбар, які здзяйсняюць героі.
